1. ’s isch äben e Mönsch uf Ärde – Simelibärg! – Und ds Vreneli ab em Guggisbärg Und ds Simes Hans-Joggeli änet dem Bärg – ’s isch äben e Mönsch uf Ärde, Dass i möcht bi-n-ihm si.
2. Und mah-n-er mir nit wärde – Simelibärg! – Und ds Vreneli ab em Guggisbärg Und ds Simes Hans-Joggeli änet dem Bärg – Und mah-n-er mir nid wärde, Vor Chummer stirben-i.
2a. U stirben-i vor Chummer – Simelibärg! – Und ds Vreneli ab em Guggisbärg Und ds Simes Hans-Joggeli änet dem Bärg – U stirben-i vor Chummer, So leit me mi i ds Grab.
3. In mines Büelis Garte – Simelibärg! – Und ds Vreneli ab em Guggisbärg Und ds Simes Hans-Joggeli änet dem Bärg – In mines Büelis Garte Da stah zweu Bäumeli.
4. Das eini treit Muschgate – Simelibärg! – Und ds Vreneli ab em Guggisbärg Und ds Simes Hans-Joggeli änet dem Bärg – Das eini treit Muschgate, Das andri Nägeli.
5. Muschgate, die si süessi – Simelibärg! Und ds Vreneli ab em Guggisbärg Und ds Simes Hans-Joggeli änet dem Bärg – Muschgate, die si süessi Und d’Nägeli si räss.
6. I gab’s mim Lieb z’versueche – Simelibärg! – Und ds Vreneli ab em Guggisbärg Und ds Simes Hans-Joggeli änet dem Bärg – I gab’s mim Lieb z’versueche, Dass’s miner nit vergäss.
7. Ha di no nie vergässe – Simelibärg! – Und ds Vreneli ab em Guggisbärg Und ds Simes Hans-Joggeli änet dem Bärg – Ha di no nie vergässe, Ha immer a di dänkt.
8. Es si numeh zweu Jahre – Simelibärg! – Und ds Vreneli ab em Guggisbärg Und ds Simes Hans-Joggeli änet dem Bärg – Es si numeh zweu Jahre, Dass mi han a di ghänkt.
9. Dört unden i der Tiefi – Simelibärg! – Und ds Vreneli ab em Guggisbärg Und ds Simes Hans-Joggeli änet dem Bärg – Dört unden i der Tiefi, Da steit es Mülirad.
10. Das mahlet nüt as Liebi – Simelibärg! – Und ds Vreneli ab em Guggisbärg Und ds Simes Hans-Joggeli änet dem Bärg – Das mahlet nüt als Liebi, Die Nacht und auch den Tag.
10a. Das Mülirad isch broche – Simelibärg! – Und ds Vreneli ab em Guggisbärg Und ds Simes Hans-Joggeli änet dem Bärg – Das Mülirad isch broche, Mys Lyd das het en Änd. | 1. Es gibt nur einen Menschen auf Erden, – Simeliberg! – Verena vom Guggisberg und Simons Hans-Jakob von jenseits des Berges – es gibt nur einen Menschen auf Erden, mit dem ich zusammen sein möchte.
2. Und kann er mir nicht werden, – Simeliberg! – Verena vom Guggisberg und Simons Hans-Jakob von jenseits des Berges – und kann er mir nicht werden, sterbe ich vor Kummer.
2a. Und sterbe ich vor Kummer, – Simeliberg! – Verena vom Guggisberg und Simons Hans-Jakob von jenseits des Berges – und sterbe ich vor Kummer, so legt man mich ins Grab.
3. Im Garten meines Liebsten, – Simeliberg! – Verena vom Guggisberg und Simons Hans-Jakob von jenseits des Berges – im Garten meines Liebsten, da stehn zwei Bäumlein.
4. Das eine trägt Muskatblüten, – Simeliberg! – Verena vom Guggisberg und Simons Hans-Jakob von jenseits des Berges – das eine trägt Muskatblüten, das andere Nelken.
5. Die Muskatblüten, die sind süss, – Simeliberg! – Verena vom Guggisberg und Simons Hans-Jakob von jenseits des Berges – die Muskatblüten, die sind süss, und die Nelken sind scharf.
6. Ich gab sie meinem Lieben zu versuchen, – Simeliberg! – Verena vom Guggisberg und Simons Hans-Jakob von jenseits des Berges – ich gab sie meinem Lieben zu versuchen, dass er meiner nicht vergässe.
7. Habe dich noch nie vergessen, – Simeliberg! – Verena vom Guggisberg und Simons Hans-Jakob von jenseits des Berges – habe dich noch nie vergessen, habe immer an dich gedacht.
8. Es sind nunmehr zwei Jahre, – Simeliberg! – Verena vom Guggisberg und Simons Hans-Jakob von jenseits des Berges – es sind nunmehr zwei Jahre, dass ich mich an dich gehängt habe.
9. Dort unten in der Tiefe, – Simeliberg! – Verena vom Guggisberg und Simons Hans-Jakob von jenseits des Berges – dort unten in der Tiefe, da steht ein Mühlrad.
10. Das mahlt nichts als Liebe, – Simeliberg! – Verena vom Guggisberg und Simons Hans-Jakob von jenseits des Berges – das mahlt nichts als Liebe, die Nacht und auch den Tag.
10a: Das Mühlrad ist gebrochen, – Simeliberg! – Verena vom Guggisberg und Simons Hans-Jakob von jenseits des Berges – das Mühlrad ist gebrochen, mein Leid, das hat ein End. |